دردل مادرانه

سلام گلم عزیزم رادمهرم

پسرم نمیدونم چرا انقدر دلم گرفته خواستم درد دل کنم برای پسرم.

نمی دونم چرا بعضی وقتها همه تلاش آدم بی نتیجه می مونه ؟

نمی دونم چرا بعضی وقتها محبت آدم نتیجش بی محبتی دیدن می شه ؟

نمی دونم چرا بعضی وقتها احترام گذاشتن نتیجش بی احترامی دیدن می شه ؟

نمی دونم ...

نمی دونم ...

فقط می دونم که :

جواب بعضی از حرف ها تنها یک نفس عمیق است ، بگذار این پاسخ ها دردلت بماند، اینگونه قشنگ تراست .

فقط می دونم که :

همیشه به آدم ها به اندازه ای محبت کن که بعد مجبور نباشی ثابت کنی که ابله نیستی !

فقط می دونم که :

روزگار عجیبی است ؛ هر موفقیتی که به موفقیت هایت اضافه می شود یا یکی از دوستانت کم یا یک دشمن اضافه می شود.

فقط می دونم که :

سکوت تنها پاسخی است که اصلاً ضرر ندارد .

فقط می دونم که :

مرداب به رود گفت : چه کردی که چنین زلالی ؟

رود گفت : گذشتم.

فقط می دونم که :

باید باغ خودت را پرورش دهی به جای اینکه منتظر کسانی باشی تا برایت گل بیاورند.

فقط می دونم که :

گاهی نمی توان بخشید اما می توان چشمها را بست و عبور کرد.

فقط می دونم که :

وقتی چترت، خداست بگذارابر سرنوشت هرچه می خواهد ببارد.

فقط می دونم که :

خورشید باش تا اگر خواستی برکسی نتابی ، نتوانی.

پس پسرم بیا با هم خورشید باشیم و نتوانیم نتابیم .

به امید روزهای پرموفقیت رادمهرم .